Hoe zorg je dat je consequent blijft in je beschrijvingen?
Een aantal jaar geleden schreven we de audiodescriptie bij een tv-serie die erg snel klaar moest zijn. Daarom besloot de klant om het werk over twee partijen te verdelen: wij kregen de eerste helft van de afleveringen en een ander bureau deed de andere helft.
Nu is het natuurlijk niet de bedoeling dat je als kijker merkt dat de beschrijvingen niet allemaal door dezelfde persoon zijn gedaan. Er zijn een aantal manieren om ervoor te zorgen dat de beschrijvingen tijdens de hele reeks consequent blijven.
Allereerst is er de eindredactie. Dat houdt in dat iemand het werk van de audiobeschrijver(s) nakijkt en zo de continuïteit in het oog houdt.
Maar bij langlopende series en/of als er erg veel haast bij is, is het ook voor de eindredacteur lastig om niks over het hoofd te zien. Het gaat ten slotte om heel verschillende dingen:
✔ kleuren (is voorwerp X geel / knalgeel / felgeel of kanariegeel)
✔ voertuigen (rijden de rechercheurs in een patrouillewagen of noemen we hun auto de dienstwagen)
✔ locaties (als de agenten met een verdachte praten, zitten ze in de verhoorkamer; als ze met een getuige praten, doen ze dat in de spreekkamer)
✔ uiterlijke kenmerken (heeft de vrouwelijke rechercheur nu lichtbruin haar of donkerblond)
Maar hoe zorgen we er nu voor dat we altijd dezelfde beschrijvingen gebruiken? Dat doen we door ze vast te leggen in de schrijfbijbel. Dat is een document met vaste beschrijvingen van voorwerpen, personages, kleding, locaties, ...
Het achterliggende idee is dat als je als ziende kijker dezelfde beelden krijgt, je als audiodescriptie-gebruiker dezelfde beschrijvingen te horen krijgt.
In deze video vertel ik je nog meer over het belang van een goede schrijfbijbel. 👇
Tekstalternatief video schrijfbijbel
Uitgeschreven tekst bij de video
(Susanne zit achter haar bureau. Ze houdt een bijbel vast.)
SUSANNE: Ken je dit? Dit is een bijbel en wij zijn momenteel bezig aan een schrijfbijbel. Die is een stuk dunner dan deze en je vraagt je misschien af: wat is dan een schrijfbijbel?
Nu, dat is een document waarin we allerlei vaste afspraken vastleggen voor een audiodescriptie.
Dat zit zo: we zijn momenteel bezig aan een vrij lange tv-serie. De klant heeft besloten om de afleveringen te verdelen over twee partijen en wij zijn bezig aan de eerste afleveringen.
Vanaf aflevering één leggen we een aantal afspraken vast voor de rest van de serie in die schrijfbijbel. Heel concreet gaat het om een voorwerp dat een belangrijke rol gaat spelen naarmate de afleveringen verder lopen. We hebben gekozen in aflevering één om dat voorwerp kanariegeel te noemen. Dus niet felgeel, niet knalgeel, niet eierdooiergeel, maar kanariegeel.
Omdat wij dat in aflevering één zo beschreven hebben en ook in de schrijfbijbel hebben gezet, zal die omschrijving tijdens de hele reeks gebruikt worden.
Zo'n bijbel geldt niet alleen voor beschrijvingen van voorwerpen, ook beschrijvingen van personages, hun kleding, dat komt daar allemaal in terecht. Ook weer om te vermijden dat bijvoorbeeld in aflevering zes een personage dat tot dan toe donkerblond haar had ineens lichtbruin haar krijgt in de audiodescriptie.
Het gaat zelfs zo ver dat we ook locaties... Vaste beschrijvingen van locaties komen ook weer in die schrijfbijbel. Het achterliggende idee is dat als je als ziende kijker dezelfde beelden krijgt, dat je dan als audiodescriptie-gebruiker dezelfde beschrijvingen te horen krijgt.
Dus vandaar: de schrijfbijbel.
Wil je leren hoe je audiodescriptie schrijft bij films en tv-series? Volg dan op 15 mei onze workshop in Maastricht! De inschrijvingen zijn nu geopend.
gepubliceerd op 11 maart 2025
